Luister naar (je) Willie

Een miljoen albums heeft Willie Nelson inmiddels. Om precies te zijn 75 studioalbums en 77 albums aan livemuziek, bootlegs, compilaties, troep en samenwerkingen als de iconische Highwaymen - voor de ultranerds staat hier een gruwelijke lijst met ALLES. Z'n beste en meest legendarische werk stamt natuurlijk uit de jaren 70 (Yesterday's Wine, Shotgun Willie, Stardust, Red Headed Stranger, Phases and Stages, enz.) maar de krasse knar kakt er dus ieder jaar nog een (of twee) album(s) uit. Nu: The Border. Wederom heel erg Willie Nelson, lekker intiem, tomahawk op de barbecue, bier aan de lip, zonnetje op de kop. Bedenk dat-ie tussendoor nog tourt met onder anderen Bob Dylan, John Mellencamp, Robert Plant en Alison Krauss voor z'n OUTLAW FEST en dan ben je wel een winnaar. Over die nieuwe plaat hoef je verder niks te vertellen want 't klinkt al 91 jaar hetzelfde. De nieuwe generatie rammelt ondertussen nadrukkelijk aan de poort: countryfenomeen Zach Bryan heeft een langverwachte nieuwe single. Meer nieuwe muziek na de klik!

Luister maar weer

Er zijn dagen dat we niet naar Lenny Kravitz luisteren, er zijn weken dat we niet naar Lenny Kravitz luisteren en eerlijk gezegd luisteren we er gewoon helemaal nooit naar. Lenny Kravitz is namelijk een extreme poseur die als een aan de geschiedenis vastgelijmde oorwurm in het hedendaagse blijft hangen omdat iedere beginnende gitarist op gitaarles weer dat vervelende riffje van Always on the Run voor z'n kiezen krijgt. Deze Craig David met een gitaar kan ongetwijfeld goed tokkelen, maar als-ie weer eens met ontbloot bovenlijf uit het water komt ursula-andressen krijgen we weer een hartaanval door een overdosis Arie Boomsma-vibes. Op het nummer hierboven klinkt-ie weer als een soort Liam Gallagher met vogelgriep dus daar gaan we niet aan beginnen, maar mocht u nou helemaal Lenny Kravitz-fan zijn kunt u die troep hier bestellen. Meer nieuwe muziek deze week: Paul Weller, Bring Me the Horizon, Twente One Pilots en nog veel meer nietszeggende ellende. Tot volgende week!

Karel Geilbek stuwt Maan niet naar grote hoogten

Verrassend nieuws hoor, zo op de interweps. De nieuwe single van Maan heeft GEEN ENKELE HITLIJST gehaald. Terwijl het liedje wel door radiozenders 538 en 3FM [nog uitzoeken of dat nog bestaat, red.] werd gekontkropen tot poepiedeluxearmoehit. Maar ja. "Radiozenders draaien het nummer weinig en het bleef buiten de top 50 op Spotify." Zo werkt dat een beetje: als je STRONT produceert komt de poepkar. Hoe zijn we toch een land geworden waarin het vocale geleuter van Maan de hitlijsten zou moeten domineren, waarom is de Nederlandse muziekgame tegenwoordig eigenlijk zo sip, waarom is het niet 1975 toen GEORGE BAKER de koning was en waar zijn die nieuwe en gave polderbands die niet meteen heel gaar worden doordat de zanger aan iedere talkshow aanschuift, Cumberto om de nek vliegt en met allerlei dappere Engelse woordjes roept dat alles 'amazing' en 'wonderful' is? Anders gesteld: iemand nog een tip voor Nederlandse muziek (liefst een bandje) die wél leuk en goed is?

Luister maar weer mee

Van Waylon hebben geleerd dat we het niet moeten uitspreken als 'Don McLien', maar als 'Don McLeen'. Wat kan ons die uitspraak nou verrotten in de wetenschap dat Donnie (78) de laatste jaren z'n snaar liet stemmen door een of ander ravissant professioneel Instagram-figuur. De dame in kwestie heet Paris Dylan, die eigenlijk Paris Dunn heet. Paris maakte eerst wipjes met een of andere basketballer en kwam toen in het nieuws kwam omdat ze werd gecatfisht, raar verhaal. Vervolgens kroop Paris onder de lakens bij Don McLean, die natuurlijk helemaal hoteldebotel werd van het op die leeftijd nog krijgen van zo veel siliconentiet. Paris (nu 30) hoopte natuurlijk dat Don zo snel mogelijk de pijp uit zou gaan, want dankzij wereldhits als American Pie en Vincent heeft-ie een heleboel nulletjes op z'n bankrekening. Z'n meesterwerk American Pie (met die duim) is tegenwoordig een beetje een ramsjbak-racer, maar een klassieker is het natuurlijk wel. ENFIN, Don McLean heeft dus een nieuw album, en na de klik staat nog meer nieuwe muziek (Billie Eilish bijvoorbeeld), maar eerst een paar Instagram-kiekjes van z'n vriendinnetje.

Luister dan

We moeten het hebben over CHRISTELIJKE MUZIEK. En dan niet die EO-jongerendagkachelruitjescrack met z'n allen handjes naar de hemel en na afloop Katrien uit Barneveld hoofd tegen de muur van GelreDome P3 zetten. We doelen op christelijke rock. Is een vrij serieus genre in de States. Zo is daar van die pompeuze crack als Skillet en Red, punk als MxPx en Relient K en natuurlijk ook nu metal. Niet te verwarren met nu.nl metal, dat is gewoon de playlist van Lindsay Mossink met heel veel Kinderen voor Kinderen en een beetje Dua Lipa. Daarover zo meer. In het christelijke genre scoorde P.O.D. ongeveer in uw jeugd een knalpatroon van een hit met Youth of the Nation. Die gasten bestaan dus nog steeds (!) en komen VANDAAG met een nieuwe plaat. Een plaat van de Heer! Over dat geloof zegt zanger Sonny Sandoval zelf: "'Maybe not so much now', he said, 'but 30 years ago, it hurt you to say that because no one really understands. So we always shied away from that'. He also wanted to make sure everyone was clear that P.O.D. never sought to market their faith or anything like that. '[People like to think] we got all kinds of love from the Christian world or whatever. We didn't. We got exactly the same thing: 'Oh, they're fake Christians. They're not real Christians.' We got more slack from the Christian world than from the secular world. We've always been in between two worlds, so it was never really fair'." GodverDOMME is dat even mooi, muziek luisteren, in Jezus geloven, op zondag beetje met de rechterhand in de paprikachips en de linker in de onderbroek omdat RD.nl op pauze staat, terwijl Katrien de keuken poetst. Is de nieuwe P.O.D. dan het beluisteren waard? Nee hoor natuurlijk niet! O ja, er is dus ook een nieuwe Dua Lipa. Die komt een soort van uit Kosovo. Aan het einde van Fehmi Agani in Pristina zit Princessa (officieel Princesha Gresa Lounge). Wit met goud en kitsch, het lijkt wel de condoomkamer van Gordon, maar je krijgt daar sappig vlees zo groot als een matras - én je gaat daar een heleboel bloedgeile rakia toeteren, de vloeibare crack van de Balkan. Vraag om de gele variant. Als je een beetje lief doet voor de ober (geef 'm maar wat peuken ofzo, ze doen allemaal aan islam dus zuipen kunnen ze niet, maar ze roken als ketters) rent hij de poten onder z'n lijf vandaan en moet je maar weer hopen dat je levend thuis komt. ENFIN.

Luister maar weer

De grootste artiest van het moment heeft een nieuwe plaat: Taylor Swift met The Tortured Poets Department. Nu behoren wij misschien niet helemaal tot de doelgroep maar die Taylor Swift is dus echt geen zak aan. Lana del Rey, die vinden we bijvoorbeeld wél heel tof, maar deze tjak is zo extreem lijzig. Van die Terminal 3-vliegveldmuziek. Taylor Swift is de Algemeen Dagblad-columniste van de internationale popmuziek - ze vallen toch wel in katzwijm, die slome Swifties, en ook de recensenten vallen op zoek naar de THEMA'S jubelend over elkaar heen ('Swift is trying to work out how emotional violence occurs', 'All over these songs, Taylor lives up to her credo that 'all’s fair in love and poetry'', enzovoorts). Want ze had ooit iets met Matty Healy van The 1975 en daar is het nummer 'The Smallest Man Who Ever Lived' misschien wel om gebouwd. Nou poeh poeh. Als Penny Magazine 'het tijdschrift voor de paardengek' themamuziek had, dan was het Taylor Swift. En JA natuurlijk zingt ze als een Disney-prinses, natuurlijk zijn haar benen Zuilen van een Griekse Tempel en natuurlijk is ze The Voice of a Generation, zoals Dylan dat in de 60s/70s was, Prince in de 80s, Nirvana in de 90s, enzovoorts. Maar doe ons maar de MELVINS. Meer nieuw: NOFX, Pearl Jam en de heerlijke T Bone Burnett, allemaal na de klik.

Luister maar

Er is nou iets heel gaafs. En dan niet gaaf zo van 'jaaaa en zwarte vrouw zingt country en dat is baanbrekend' want dat is natuurlijk de insteek van iedereen. NOS: 'Beyoncé schudt witte countryscene wakker'. Volkskrant: 'Beyoncé laat horen dat op muziek met een ziel geen stempel valt te zetten'. Parool: 'Country is helemaal geen ‘witte muziek’' En heus, we weten echt wel dat country 'wit' is en dat er in de deep south een heleboel idioten wonen, maar deze kleurtjestake is zo verdomd lui, voorgekookt en voorspelbaar. Het is de begenadigste zangeres (okee, Taylor Swift misschien) van de VS die een fenomenaal album maakt. Met countryliedjes. Niet omdat ze zwart is, niet omdat het nooit eerder is gedaan (dat is het namelijk wel), maar gewoon omdat het fantastisch is. Voor wie terug wil naar het fietsenhok is er de nieuwe van Sum41, meteen de allerlaatste, want die band kapt ermee. Meer nieuwe muziek na de klik!

Luister maar

Weinig muzikale grootheden deze week en dat is mazzel voor John Smith die de hoogste trede van het podium krijgt, al is het alleen maar omdat-ie klinkt als de heerlijke Israel Nash. Want John Smith is niet alleen een ontdekkingsreiziger, acteur, boef, astronoom, botanicus, tandarts, socioloog, wiskundige, dichter, klokkenmaker, schrijver, schilder, filmmaker, comedian, bankier, moordenaar, rechter, politicus, religieus figuur, sportbestuurder, rugbyspeler, worstelaar, indiaan, flying ace en nog veel meer dingen, maar ook een gezellig folkzangertje uit Engeland. Meer nieuwe muziek deze week allemaal in de categorie Kacey Musgraves, Mad Caddies, Justin Timberlake (favoriete zanger Spartacus) en de Vodafone-zangers van The Dandy Warhols. Gaap! Wel een boel metal te ontdekken. Doei.

U luistert en u kijkt

U weet inmiddels wel dat we de mainstreamhoek meestal overslaan in deze rubriek en voor Jennifer Lopez maken we graag geen uitzondering. Jennifer Lopez doet aan zingen, ze heeft een paar albums gemaakt, zoals album [dinges] en album [die en die]. Ook heeft ze een paar wereldhits gescoord, zoals [toen en toen] en [zus en zo]. Deed ze ook niet iets met Kerstmis of was dat die andere? Welnu, de 54-jarige Jennifer Lopez is terug bij haar ex Ben Affleck, die zo lekker kan zuipen. De nieuwe plaat van Jennifer heeft [nog opzoeken]. Wel leuke nieuwe muziek hieronder, Idles, en meer nieuwe muziek na de klik, met een extra groot hoekje van GU!

U luistert weer

J Mascis, die eigenlijk Joseph Donald Mascis Jr. heet, kent u als zanger/gitarist van het geweldige Dinosaur Jr., dat met fenomenale albums als You're Living All Over Me en Green Mind een speler van formaat was in het alternatieve landschap van de late jaren 80 en de begin jaren 90. Ook de laatste platen van Dinosaur Jr. (met Give a Glimpse of What Yer Not als hoogtepunt) waren echt uitstekend. Enfin, J Mascis doet ook solodingen, omdat ze elkaar in Dinosaur Jr. (af en toe) wel kunnen schieten, en in dat kader is er nu What Do We Do Now. Eerlijk toegegeven, het kabbelt en is er echt eentje voor de fans van de beste man, en wie het nog helemaal moet ontdekken jagen we met liefde terug naar vroeger tijden. Voor liefhebbers is het natuurlijk wel uitstekende, fijne en herkenbare muziek, zeker voor op de vrijdagmiddag. Meer bier & bitterballen na de klik, met wat prima punk en een lading vage metal.